dinsdag 25 januari 2011

uitstel IS afstel !

Uitstel is in dit geval wel degelijk afstel en daar ben ik heel blij om.  Mijn tumormarker heeft opnieuw een duik gemaakt van 128 naar 101.  De oncologe heeft nog even getwijfeld, maar omdat ik no 5 zo slecht heb verteerd is toch besloten om de chemo stop te zetten en daar ben ik absoluut niet rouwig om ! Ik voel mij de laatste week trouwens veel beter.  Het bomma gehalte is veel lager en ik kan al verschillende zaken na elkaar doen zonder mij een schildpad te voelen of uitgeput te moeten rusten na een luttele inspanningen.  Geweldig gevoel is dat en ik geniet er met volle teugen van, tot ik het weer vanzelfsprekend begin te vinden en er zelfs niet meer bij stilsta.  Maar zover zijn we nog niet.  De ademnood ligt nog vers in het geheugen en een marathon zit er momenteel nog niet in.  Maar misschien komt dat er nog wel van, want ik mag beginnen revalideren.  Dat zal nodig zijn ;  ik voel dat mijn arme lijf weer een flinke opdoffer heeft gekregen en mijn conditie is miserabel.
De behandeling wordt teruggeschroefd naar één baxter per maand om de uitzaaiingen op mijn ruggengraat onder controle te houden en opnieuw Nolvadex, het anti-oestrogeen dat ik drie jaar geleden ook kreeg toegediend.  Eén pilletje per dag en één baxter per maand, daar kan ik mee leven ! Verder is het een beetje afwachten, hoe mijn lichaam gaat reageren en op welke manier de behandeling moet worden bijgestuurd.  Er wordt binnenkort een botscan en een X-Ray thorax gemaakt om te kijken hoever we staan.  Mijn volgende afspraak is pas binnen een maand en dat is een geweldig gevoel, maar ook een beetje beangstigend dat de volgende controle zo ver vooruit geschoven wordt.  Ik probeer er even niet aan te denken en volop te genieten van het 'mij beter voelen'.

dinsdag 18 januari 2011

is uitstel, afstel ?

Er is besloten om de chemo een weekje uit te stellen.  Mijn oncologe zou no 6 graag niet moeten geven, maar een tumormarker van 128 is nét nog iets te hoog om die beslissing te nemen.  En vermits no 5 mij zo heeft uitgeput, krijg ik nu nog een weekje respijt.  Hopelijk maakt mijn tumormarker een flinke duik en hoeft no 6 niet meer, daar zou ik helemaal niet rouwig om zijn !  Maar nu is het even afwachten en genieten van het extra weekje.  Ik ben gisteren na de consultatie naar de academie gegaan, kwestie van leuke dingen te doen in 'de goede week'.  Wordt vervolgd .... !

donderdag 13 januari 2011

Goede voornemens

Natuurlijk is er niets van in huis gekomen, van het schilderen thuis tijdens de kerstvakantie.  Ik was nochthans goed begonnen, had een foto uitgezocht, bedacht hoe ik ze wou uitwerken, een doek uitgekozen én zelfs een ondergrond gezet.  Toen ben ik stilgevallen en stond mijn ezel met doek erop verwijtend in mijn living. 
Dat ik no 5 maar niet verwerkt krijg zal er zeker iets mee te maken hebben.  Als je al tien uur per dag in je bed doorbrengt, schiet er van de rest van de dag niet veel over, zeker niet als je deze moet doorkomen als een schildpad op kruissnelheid. :-)  Het is mij afgelopen week zelfs niet gelukt om naar de academie te gaan, terwijl ik daarvoor toch altijd een extra inspanning deed om dat niet te missen.  Volgende week maandag beter, dan zal ik zeker aanwezig zijn en dinsdag, dient no 6 zich alweer aan.

dinsdag 11 januari 2011

Call me !

Ik heb gisteren even met mijn oncologe overlegd, maar een diagnose via de telefoon stellen is natuurlijk niet evident.  Daarom is de beslissing van een zesde chemo of niet uitgesteld naar de consultatie van volgende week.  Eerlijk gezegd had ik stiekem op een definitieve 'neen' gehoopt, maar die is er dus niet gekomen.  Ik heb echt moeten vechten tegen no 5 en nu ik er eindelijk een beetje bovenop begin te komen staat no 6 al voor de deur.   Maar als hij er komt is het in ieder geval de laatste, dat is ook al iets om naar uit te kijken.  Ik slaap nog steeds ongelofelijk veel en ben nog altijd heel snel moe.  Mijn lijf kan mijn hoofd nog steeds niet volgen.  Mijn keelontsteking is in ieder geval weer helemaal beter.  Waarschijnlijk was dat iets waar ik onder normale omstandigheden zelfs niet voor naar de dokter zou gaan, alleen was het nu net iets te veel.  En heel belangrijk, mijn tumormarker gaat steeds in dalende lijn.  Bij de vorige consultatie stond hij al op 128.  Houden zo !

zaterdag 8 januari 2011

De witte soldaatjes

Mijn witte bloedcellen en bloedplaatjes staan op een historisch dieptepunt, zei de oncoloog.   Dat had ik al gevoeld want zoals ik me de laatste twee weken voortsleep is echt niet meer normaal.  Blijkbaar ga ik na iedere chemo heel diep, en deze keer,  nog dieper ! :-)  Jammer genoeg moet ik dat verder zelf overwinnen.  De antibiotica zal zijn werk doen om de keelontsteking te genezen en hopelijk komt de rest dan vanzelf, heel langzaam maar zeker.  Mijn oncologe had een dagje vakantie, dus of ik al dan niet een zesde chemo moet, weet ik niet verdorie !  Maandag kan ik haar bellen en ik duim stiekem dat het neen wordt. :-)

donderdag 6 januari 2011

Gelukkig maar !

Ik heb gisteren een bezoekje aan de huisdokter gebracht en hij heeft vastgesteld dat ik een keelontsteking heb. Gelukkig ! Maar een keelontsteking, want ik kan je verzekeren dat een klein stemmetje achterin mijn hoofd de optie van verdachte klier opperde. Dat is het meest ellendige aan kanker vind ik ; je bent het vanzelfsprekend gevoel waar gezonde mensen mee door het leven zeilen compleet kwijt en alhoewel je niet altijd wil panikeren of paranoïde wil zijn is de mogelijkheid dat dat monster in je lijf weer ontwaakt heel reëel.
Maar het is gewoon een huis- tuin en keuken ziekte, niets aan de hand dus. Een flinke dosis antibiotica moet mij er weer bovenop krijgen en hopelijk sleep ik mij dan niet meer zo voort zoals de laatste week na de chemo.
Morgen mijn controle bij de oncologe. Ik ben heel benieuwd wat zij gaat zeggen.

dinsdag 4 januari 2011

Geen nieuws, goed nieuws

Ik weet het, het is nogal stilletjes op mijn blog de laatste tijd.  Ik heb dan eigenlijk ook niet veel te melden.  Ik ben het ritme van chemo krijgen, er even onderdoor gaan en terug rechtkrabbelen ondertussen al gewoon.  Alleen is no 5 verdomd hardnekkig en lukt het rechtkrabbelen niet goed meer.  Waarschijnlijk omdat het al no 5 is en mijn arme lijf het vechten ook stilletjes aan moe wordt, net zoals mijn hoofd.  Vandaag heb ik dan  ook weer een middagdut van een uurtje of twee op de teller en sinds het toedienen van de chemo, nu een week geleden heb ik nog geen goede dag gehad.  Het rechtkrabbelen gaat dus duidelijk trager en moeizaam.  Dat ik weer vergeten ben om de dag nadien mijn injectie toe te dienen om mijn witte bloedcellen op peil te krijgen, helpt natuurlijk niet.  'Chemo-kop !' zeg ik dan, en als mijn dochter antwoordt dat dat flauwe kul is, is mijn repliek steevast ; 'jawel, want Kylie zegt dat ook !'.  In 2006 kwam ik hiermee nog weg, vermits mijn dochter nog een stuk jonger was én fan.  Nu lukt ook dat niet meer :-). 
Maar misschien was dit de laatste en gaat het vanaf nu alleen nog maar bergop, wie weet.  Vrijdag meer hierover, duimen maar !

maandag 3 januari 2011

nieuwjaarswensen

Ik wens iedereen een gelukkig en vooral een gezond 2011 !
xxx

drie mailkussen, want écht kussen mag niet omdat mijn witte bloedcellen nog veel te laag staan :-)